W trakcie swojej długiej kariery Cedar Walton dał się poznać jako jeden z najbardziej lirycznych pianistów nurtu hard bop. Potwierdzeniem tego jest sesja nagraniowa z 2005 roku dla japońskiej wytwórni Venus Records, zrealizowana w klasycznym formacie tria. Bez względu na tempo czy stylistyczne podejście, melodie Waltona mają niezwykłą śpiewność i emocjonalną głębię — słychać to zarówno w energetycznym „Cedar’s Blues”, beztroskim „Midnight Waltz”, jak i w zagranym w stylu bossa novy hołdzie dla brazylijskiego kompozytora, zatytułowanym „Theme for Jobim”.
Nie oznacza to jednak, iż pozostałe kompozycje są jedynie uzupełnieniem – przeciwnie, każda z nich ma swoją odrębną wartość artystyczną. „Dear Ruth” to intymna, powściągliwa kompozycja, prawdopodobnie poświęcona bliskiej Waltonowi osobie – utwór ten ma zarówno figlarny, jak i introwertyczny charakter.
Walton zostawia na koniec dwa ze swoich najbardziej znanych utworów: rozbudowaną, złożoną interpretację „Bolivia”, a następnie zapierający dech w piersiach finał w postaci „Ugetsu”. Towarzyszący mu muzycy – David Williams (kontrabas) i Jimmy Cobb (perkusja) – tworzą znakomitą sekcję rytmiczną, która idealnie współgra z pianistą, podkreślając bogactwo jego muzycznych pomysłów. Album został nagrany 18 marca 2005 roku w nowojorskim Avatar Studio, wyprodukowany przez Todda Barkana, a zmiksowany i zmasterowany przez legendarnego producenta Tetsuo Harę.
