Jadwiga Stańczakowa – polska poetka żydowskiego pochodzenia należy do grona tych postaci polskiej literatury XX wieku, które mimo wielkiego talentu i niezwykłej biografii przez długi czas pozostawały w cieniu. Jej twórczość, a także osobista historia, składają się na poruszający obraz człowieka, który pomimo ograniczeń – utraty wzroku – potrafił nie tylko żyć pełnią życia, ale także tworzyć dzieła literackie o głębokiej sile oddziaływania. Stańczakowa była nie tylko poetką, ale również dziennikarką, prozaiczką i eseistką, a nade wszystko kobietą niezwykle wrażliwą, której świat zamknął się w ciemności, ale która potrafiła wydobywać z niego sens, piękno i duchową głębię.