Wypowiedziane, usłyszane i przeczytane zdania; kumulują się i zapadają w pamięć. Przeczytane definicje, zapamiętane w różnych językach. Pragnienie zrozumienia zasady istnienia i liścia i gwiazd; nieodgadnione tajemnice, których nie zapisujesz w formie wzorów czy analiz, choć czasem dużo notujesz. Dostać się pod skórę rzeczy. Odłożone „na później” słowa i obrazy kiełkują i wszystko to jest tak bardzo złożone.
Ale czy znasz ten moment, kiedy budzisz się z głębokiego snu: pełnego znaczeń, słów, zdarzeń i ich kolorów. Snu, w którym chcesz i potrafisz zaglądać do wnętrz rzeczy i istot (ptaków, ryb, aniołów), sprawdzać, czym są naprawdę. Upewniać się, iż są naprawdę. Snu, w którym w ciemności majaczą postaci, jednocześnie: straszne, pociągające, obce i znane od zawsze. Takiego, w którym oko ma kształty księżyca, w którym pojawia się i niebieskie i zielone słońce, albo też słońce jest czerwone, płaskie jak cienki plaster dojrzałego, groźnego owocu. Snu, którym krajobrazy są gładkie, oświetlone równym światłem, jak wycięte z kolorowego papieru kolaże, w których czas działa na innych zasadach kurcząc się i rozciągając. Takiego snu, w którym wymyślamy wszystkie te lapidarne, trafne zdania, których brzmienie zostaje z nami także po obudzeniu. Owe proste słowa, które tylko we śnie mają głębię, których ukryte za dnia znaczenia, wtedy tylko się ujawniają.
Ten moment nagłego przebudzenia, to krótka chwila, kiedy porządek snu i jawy mieszają się, nakładają na siebie, jak dwa przeźrocza i z dwóch obrazów, powstaje trzeci. Wrażenie mocy niedawnego snu jest wówczas przez cały czas z nami. Towarzyszy nam realności zobaczonych we śnie zdarzeń i postaci, usłyszanych słów, które chcemy rozpoznawać jako znaki zwiastujące to, co nadejdzie na jawie: Jaszczurka oznacza krótkotrwałe szczęście.
