Wystawa Un-packing: luki w pamięci stanowi wizualno-koncepcyjną kontynuację spektaklu Katarzyny Kalwat, odsłaniającą złożoną tożsamość Podlasia — pogranicza naznaczonego napięciami etnicznymi i religijnymi, historyczną amnezją oraz niezagojonymi ranami. Performans i wystawa wspólnie tworzą artystyczną archeologię miejsca, w którym granice mają nie tylko wymiar geograficzny, ale także cielesny, społeczny i polityczny.
Wystawa otwiera przestrzeń dialogu między „niewygodną” przeszłością, a niepokojącą teraźniejszością. Historie przemocy wobec białoruskiej ludności Podlasia po II wojnie światowej splatają się tu z aktualnymi kryzysami migracyjnymi, represjami politycznymi na Białorusi oraz — szerzej — ze zbiorowym doświadczeniem wygnania, wymazywania i kruchości. Artystyczne gesty stają się formą oporu wobec zapominania, sposobem mówienia o pamięci i tożsamości.
Za pomocą performansu, instalacji, wideo, malarstwa i praktyk archiwalnych artyści z Polski i Białorusi „rozpakowują” osobiste i polityczne traumy, doświadczenia przesiedleń, cielesną i emocjonalną wrażliwość. To także ich wyraz niezgody na mechanizmy wymazywania powracające w różnych epokach i bycie wykluczonym z historii. Te wątki spotykają się na styku białoruskich i polskich realiów, gdzie tożsamość kształtuje się na skrzyżowaniu traumy, oporu i reinterpretacji.
Wystawa podejmuje krytykę mechanizmów systemowego wyciszania — zarówno politycznego, jak i historycznego — które tworzą „szare strefy” pamięci i pozostawiają przestrzeń do manipulacji populistycznych narracji. Jest próbą oddania głosu, który do tej pory nie miał szans zaistnieć równolegle do głosu oficjalnego. To zaproszenie do wspólnego odczytywania doświadczenia pogranicza poprzez język sztuki współczesnej.
