Z ciężkim przebudzeniem Ewa Grabarczyk poczuła gwałtowne kłucie w skroniach, a głębokie wyczerpanie spowijało ją bezlitośnie. Dzieci, zwykle hałaśliwe i rozbrykane, teraz cicho zamknęły drzwi, jakby pragnęły pozostać niezauważone. Opierając się na łokciach, patrzyła przez okno, jak Marek i Kamila znikają pośpiesznie w gęstwinie leśnej. Gdy zanurzyli się między drzewami, w jej piersi wyrosło dławiące uczucie strachu.
— Kamilko! Marku! Nie odchodźcie! — próbowała zawołać, ale jej głos był ledwie słyszalnym szeptem.
Bez odpowiedzi ich sylwetki rozpłynęły się w gęstym listowiu, a wieczorna cisza pochłonęła wszelki ślad ich obecności. Łzy puściły się z oczu kobiety, spływając po pomarszczonych policzkach niczym niezmordowana rzeka.
Jak doszło do tej niedoli? W jaki sposób pozwoliła, by własny syn ją zdradził? Te pytania dudniły nieubłaganie w jej głowie, pogrążając ją w mroku chwili. Zamknęła oczy, żeby złapać ciężki oddech, ale gdy znów je otwarła, żadna odpowiedź nie przyniosła ukojenia.
Całe jej życie znaczone było nieustannymi przeciwnościami. Marek, jej syn, zawsze był niespokojny, chaotyczny i wiecznie goniący za czymś nieuchwytnym. Po latach tułaczki i dorywczych prac, wrócił pod rodzinną strzechę, przywożąc ze sobą żonę, Kamilę. ale zamiast dobytku, przywiózł jedynie puste obietnice i nadzieję, która rychło się rozwiała.
Od narodzin Władka, jej wnuka, który mieszkał z nią, chłopiec stał się jej największą radością, głębokim pokarmem dla ducha. W trudnych warunkach poświęcała mu bezgraniczną miłość i harowała bez wytchnienia, skrzętnie odkładając każdy grosz. Wraz ze zmarłym mężem, gołymi rękami budowali dom, z nadzieją na lepszą przyszłość przyszłych pokoleń.
Lecz pewnego dnia ten spokój prysnął, gdy Marek odkrył sumę, jaką matka uzbierała przez lata. Jego zachowanie zmieniło się radykalnie: obudziła się w nim żądza, domagając się pieniędzy na „inwestycję”, zupełnie lekceważąc zasady ciężkiej pracy, które wpajała mu od dziecka.
— Musisz mi dać te pieniądze! — nalegał uparcie Marek, podczas gdy Ewa, wyczerpana ciągłymi żądaniami, odmawiała stanowczo.
„Rozmowa o pieniądzach przerodziła się rychło w zatarg przesiąknięty urazą i oskarżeniami.”
Wymiana zdań zakończyła się gwałtowną sprzeczką. Gniew Marka rósł, jego słowa stawały się coraz bardziej raniące, nazywając matkę samolubną i skąpą. ale w głębi serca pragnął nie tylko gotówki; chciał przede wszystkim zapanować nad nią i jej życiem.
Gdy Władek wrócił ze szkoły i przyłapał kłótnię, zdecydowanie się wmieszał, wypędzając ojca z izby i uspokajając babcię odrobiną waleriany. Choć Ewa wymusiła cienki uśmiech, w środku wiedziała, iż kilka już może zrobić. Władek niedługo miał wyjechać na naukę do innego miasta, obiecując powrót po ukończeniu studiów.
W miarę upływu dni, mimo ciągłych telefonów od Władka, Ewa czuła, iż coś wokół niej odmieniło się bezpowrotnie. Zabrakło jej już sił, by stawiać temu czoła. Zdradził ją własny syn, Marek, zaślepiony chciwością.
Teraz, w chłodnej, leśnej ciemności, przywiązana, ogarnęło ją przemożne uczucie zgrozy. Jak doszło do tego nieszczęścia? Przez pieniądze? Przez lata oddawała wszystko dla rodziny, a na końcu została zdradzona przez tego, kogo kochała najbardziej.
I tak historia Ewy Grabarczyk stała się świadectwem głębokiego bólu, jaki chciwość i zdrada mogą zasiać w rodzinie. Mimo ofiar i miłości bez reszty, żądza władzy i niepohamowane ambicje najbliższych potrafią zniszczyć zaufanie i jedność. Ta opowieść każe pamiętać o szacunku i uczciwości — wartościach najistotniejszych, by zachować rodzinne więzi mimo upływu lat.
